تا حالا به این فکر کردی؟
فکر کردی فرزندان نسل نور چیکار میکنن؟
فکر کردی دختری که باباجونش جونشو واسه آرامش من و تو داده واسه روز پدر چه حالی داره؟
فکر کردی پسری که بعد از باباش هیچکس نیست که بتونه بهش تکیه کنه و باهاش حرف بزنه روز پدر چه فکرایی میکنه؟
یه دقیقه، نه یه ثانیه خودتو بذار جای این دختر و پسر. اگه تو جای اونا بودی چیکار میکردی؟ راستشو بگو گریه ات نمیگرفت؟ من اگه بودم میمردم از غصه.
البته شکر خدا بابای عزیز و نازمون امام خامنه ای هستن. تا وقتی که ماه ما ایشون هستن غممون چیه؟ خداییش وقتی به عکسشون نگاه میکنین آروم نمیشین؟ اصلا کیف نمیکنین نگاهشون کنین؟ قربون تنهایی و غربتشون برم که اسوه صبر و بردباری هستن.
پیشنهاد میکنم همیشه یه عکس آقا رو، روی دیوار اتاقتون یا روی موبایلتون بذارین. حتی یه عکس. حتی اگه موبایل و اتاقتون پر از عکس بازیگر و خواننده و از این جور آدماست فقط یه دونه عکس از آقا بذارین. هرموقع دلتون گرفت و دلتنگ شدین به عکسشون نگاه کنین و باهاشون حرف بزنین. مطمئن باشین آروم میشین. قول میدم. واسه من یکی که عمل کرده. مطمئن باشین نورانیت و معصومیت ایشون آرومتون میکنه.
امتحان کنین. ضرر نداره.
فرزندان شهید دوستون دارم. از ته دلم. برام دعا کنین.